หวานคมเคียว...เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เอนระนาบอาบน้ำค้างกลางแดดหนาว
ทอดรวงยาวยอดระย้าราน้ำใส
ละลานรอบขอบฟ้าคราพลิ้วใบ
เพียงพรมใหญ่ไหวระยาบทาบเปลวทอง
จะต้องข้ามอีกกี่ศพจึงพบว่า
อำนาจที่ได้มานั้นว่างเปล่า
จะด้านทนกี่เช้าเย็นจึงเห็นเงา
ทั้งโคตรเหง้าเงาหัวสิ้น เพราะกินเมือง
จะต้องพลีอีกกี่ศพจึงพบฝัน
กี่ฝ่าฟันบรรลุชัยได้หนุนเนื่อง
จะต้องสู้อีกกี่ครั้งจึงหวังเรือง
ชาติประเทืองประชาธิปไตยไร้แร้งรุม
ชาติประเทืองประชาธิปไตยไร้แร้งรุม ......